Etymologie van Kalfort
Kallevoorde
De naam van het gehucht Kalfort komt op verschillende schrijfwijzen voor
op oude kaarten, akten en ambtelijke stukken. Men schreef
Calford
Kalsvoert
Calfoerde
Calffoort
Kalfort
Calfvoort
Calenvort (1220, 1231)
Calevort (1359)
Calfordia enz. .
Etymologisch kan "Kalfort" worden ontleed in "Kal" en "Fort". "Kal" komt
van kale of kalle. Kalle is een diets woord en betekent waterleiding of
beek. "Fort" komt van voorde, een doorwaadbare plaats of een rijweg door
een beek. Kalfort betekent dan de plaats waar men door de beek ging .
Een andere verklaring is dat het gaat om een voorde (een doorwaadbare
plaats) die versterkt was met "kallen" . Er werden nog andere fantasierijke,
maar zeker onjuiste verklaringen gegeven. Zo werd "Kalfvoert" ook verklaard
als de plaats waar kalveren doorheen het water gingen. Dat de naam "Kalevoet"
ontstond in de tijd dat er geen brug over de Molenbeek lag en de mensen
met "kale" of blote voeten door de beek moesten waden, kan ook naar het
rijk der fabelen worden verwezen.
De legende van de kalfskop
De stelling dat de naam Kalfort afkomstig zou zijn van "kalfskop" berust
op een oude legende. Ter gelegenheid van Puurs kermis ging er zoals elders
een processie uit. In de kerk van Puurs was er echter geen Onze-Lieve-Vrouwebeeld.
Omdat de Puursenaren geen processie wilden zonder Onze-Lieve-Vrouw, besloten
ze de zusters van het gasthuis van Kalfort te vragen het beeld van Onze-Lieve-Vrouw
van Kalfort te lenen. De nonnekes gaven hun toelating en de Puursenaars
gingen fier als pauwen in hun processie. Na de processie begon de kermis
en er werd veel bier gedronken, zodat ze vergaten het beeld opnieuw naar
Kalfort te brengen. Enkele dagen later brak er een hevig onweer los. De
nonnekes wisten niet waar kruipen van schrik en misten hun Onze-Lieve-Vrouwebeeld,
waarvan ze de redding verwachten. De overste van het klooster deed een
rondgang in de gebouwen, om te kijken of de bliksem en het water geen
schade hadden veroorzaakt. Toen zij in de tuin kwam, bemerkte zij plots
een kalfskop in de beek en boven op die kop troonde Onze-Lieve-Vrouw.
Zij was alleen van Puurs naar Kalfort gekomen. Het spreekt vanzelf dat
de heren van Puurs het beeldje nooit meer in leen kregen .
Ajuinen
De Kalfortenaren kregen in de 17de eeuw de bijnaam "ajuinen", dankzij
de ajuinenmarkt die tijdens de begankenis negen dagen lang op het kerkplein
werd gehouden. De daarop volgende zondagen werden er eveneens na de hoogmis
ajuinen verhandeld